Ang Kultura ay nakatutulong sa mga lipunang pantao na makasalba sa pagbabago sa likas na mga kapaligiran. Halimbawa, ang pagtatapos ng huling panahon ng Pagyeyelo (Last Ice Age), nagsimula noong halos 15,000 taon na ang nakalilipas, tumanghal ang isang napakalaking hamon na kinailangang pakibagayan ng tao. Bago pa ito, malaking mga bahagi ng hilagang bahagi ng kalahati ng daigdig ay natakpan ng naglalakihang mga tipak ng yelo na naglulan sa maraming tubig na daigdig. Sa hilagang bahagi ng Amerika, malaking bilang ng mga maiilap na mga hayop na kumalat sa malawak na ilang ang nakapaglaan sa tao ng pagkain at mga kagamitang pangkasuutan at mga mumunting tirahan. Nang maging katamtaman ang temperatura ng daigdig, ang naglalakihang mga tipak ng yelo at ang mga maiilap na hayop ay nangawala, at marami sa mga bahagi ng kalupaan ang lumubog dahil sa pagtaas ng tubig sa dagat sanhi ng pagkatunaw ng yelo. Magkagayuman, ang tao ay nakapanatili. Nakapagpaunlad sila ng mga makabagong teknolohiya at natuto kung paano mapanatili ang mga bagong halaman at mga uri ng hayop. Nang malaon, ang ibang mga tao ay nakapaglagay ng permanente, matatag na mga bahay at mga sakahan sa mga nayon o baryo.
Ang pakikibagay sa Kultura ay nakagawa sa tao na maging pinakamatagumpay na uri sa planeta. Sa pamamagitan ng mga Kasaysayan, malaking pag-unlad sa larangan ng Teknolohiya. Medisina at Nutrisyon ang nakapagpahintulot sa tao na magparami magparami at makapanatili sa patuloy na patuloy na pagdami ng bilang. Ang Pangsansinukob na populasyon ng tao ay tumaas mula sa 8 milyon sa panahon ng Pagyeyelo hanggang sa halos 6 na bilyon sa kasalukuyan. Gayunman, ang mga pagtatagumpay ng Kultura ay maaari ding lumikha ng mg suliranin sa katagalan. Sa loob ng huling 200 taon, nagsimula ang mga tao sa paggamit ng malaking bahagi ng likas na yaman at enerhiya at nakagawa ng napakaraming basura mula sa mga materyales at mga Kemikal.
Ang populasyong pandaigdig ay kumukunsumo ng ilang mga mapanganib na likas na yaman – tulad ng petrolyo, pagtotroso, at mga bato o hilaw na mineral–higit na mabilis kaysa sa magagawa ng kalikasan. Maraming mga siyentista ang naniniwala na sa pagsunog ng mga panggatong at paglikha ng mga basura, maaaring mabago ng tao ang klima sa buong daigdig sa hindi inaasahan at nakasasamang pangyayari (tingnan ang Global Warning). Kung kaya, ang napakikibagayang tagumpay ng kasalukuyang pandaigdig na kultura ng produksyon at komersyo ay maaaring maging pansamantala lamang.
Ang mga tao ay kinakailangang makinabang sa kultura, kahit man lamang sa maikling panahon, upang sa gayon ay maipasa ang mga ito sa mga darating na bagong salinlahi o henerasyon. Subalit malinaw rin na ito ay maaaring makasama sa mga tao. Ang bilang ng mga tao na namumuhay sa malubhang kahirapan sa malapit na pagtatapos ng ika-20 siglo ay higit na marami kaysa sa buong populasyon ng daigdig noong 1500 C.E.
Ang pakikibagay sa Kultura ay nakagawa sa tao na maging pinakamatagumpay na uri sa planeta. Sa pamamagitan ng mga Kasaysayan, malaking pag-unlad sa larangan ng Teknolohiya. Medisina at Nutrisyon ang nakapagpahintulot sa tao na magparami magparami at makapanatili sa patuloy na patuloy na pagdami ng bilang. Ang Pangsansinukob na populasyon ng tao ay tumaas mula sa 8 milyon sa panahon ng Pagyeyelo hanggang sa halos 6 na bilyon sa kasalukuyan. Gayunman, ang mga pagtatagumpay ng Kultura ay maaari ding lumikha ng mg suliranin sa katagalan. Sa loob ng huling 200 taon, nagsimula ang mga tao sa paggamit ng malaking bahagi ng likas na yaman at enerhiya at nakagawa ng napakaraming basura mula sa mga materyales at mga Kemikal.
Ang populasyong pandaigdig ay kumukunsumo ng ilang mga mapanganib na likas na yaman – tulad ng petrolyo, pagtotroso, at mga bato o hilaw na mineral–higit na mabilis kaysa sa magagawa ng kalikasan. Maraming mga siyentista ang naniniwala na sa pagsunog ng mga panggatong at paglikha ng mga basura, maaaring mabago ng tao ang klima sa buong daigdig sa hindi inaasahan at nakasasamang pangyayari (tingnan ang Global Warning). Kung kaya, ang napakikibagayang tagumpay ng kasalukuyang pandaigdig na kultura ng produksyon at komersyo ay maaaring maging pansamantala lamang.
Ang mga tao ay kinakailangang makinabang sa kultura, kahit man lamang sa maikling panahon, upang sa gayon ay maipasa ang mga ito sa mga darating na bagong salinlahi o henerasyon. Subalit malinaw rin na ito ay maaaring makasama sa mga tao. Ang bilang ng mga tao na namumuhay sa malubhang kahirapan sa malapit na pagtatapos ng ika-20 siglo ay higit na marami kaysa sa buong populasyon ng daigdig noong 1500 C.E.
No comments:
Post a Comment