Ang mga tao ay hindi ipinanganak na may Kultura; Ito ay kanilang natutunan. Halimbawa, ang mga tao ay kinakailangang matutong magsalita at makaunawa ng isang wika at mamuhay na umaayon sa mga panuntunan o alituntunin ng isang lipunan. Sa maraming mga lipunan ang lahat ng mga tao ay kinakailangang matuto sa paggawa, paghahanda ng pagkain at pagtatayo ng
tirahan. Sa ibang mga lipunan, ang mga tao ay kinakailangan matuto ng mga kasanayan upang kumita ng salapi, na kanilang magagamit sa kanilang mga pangangailangan. Sa lahat ng mga lipunan ng mga tao, ang mga bata ay natututo ng Kultura mula sa mga nakatatanda. Ang kalakarang ito ay tinatawag na pangkulturang paglilipat o enculturation sa Ingles, sang-ayon sa katawagan ng mga mag-aaral ng Antropolohiya.
Ang Pangkulturang Paglilipat ng Kultura ay isang mahabang proseso. Ang pag-aaral lamang ng pagkamasalimuot ng isang wikang pantao, ang pangunahing bahagi ng paglilipat ng Kultura, ay umuubos na ng maraming taon. Ang mga pamilya ay karaniwang nangangalaga at nagtuturo ng Kultura sa mga bata tungkol sa mga gawaing pambahay sa loob ng 15 taon o hagit pa.
Sa ganitong punto lamang ang mga bata ay maaaring lumayo at makapagtatag ng kanyang sariling sambahayan. Ang mga tao ay patuloy rin na natututo sa panahon ng kanilang pamumuhay. Kung kaya ang karamihan sa mga lipunan ay gumagalang at nagpaparangal sa mga nakatatanda, na natuto sa buong panahon ng kanilang pamumuhay.
Ang tao ay hindi nag-iisa sa kanilang kakayahan na matutunan ang mga kaugalian maliban sa dami o pagkamasalimuot ng maaari nilang matutunan. Halimbawa, ang mga kaanib ng isang pangkat o grupo ng mga tsonggo ay maaaring matuto sa paggamit ng isang naiibang pinagkukunan ng pagkain o mag-uso ng ilang mga simpleng kagamitan, o mga pag-uugaling magiging dahilan ng kaibahan nila sa ibang mga pangkat ng mga tsonggo. Subalit ang ganitong natatanging mga pamamaraan ng pamumuhay ay mababa kung ihahambing sa mayamang mga kultura na kumikilala sa pagitan ng mga lipunang pantao. Dahil sa kakulangan sa pananalita, ang mga tsonggo ay lubhang limitado lamang sa anuman na maaari nilang matutunan, sa pakikipag-ugnayan sa iba, at sa paglilipat ng mga ito sa bawat salinlahi.
tirahan. Sa ibang mga lipunan, ang mga tao ay kinakailangan matuto ng mga kasanayan upang kumita ng salapi, na kanilang magagamit sa kanilang mga pangangailangan. Sa lahat ng mga lipunan ng mga tao, ang mga bata ay natututo ng Kultura mula sa mga nakatatanda. Ang kalakarang ito ay tinatawag na pangkulturang paglilipat o enculturation sa Ingles, sang-ayon sa katawagan ng mga mag-aaral ng Antropolohiya.
Ang Pangkulturang Paglilipat ng Kultura ay isang mahabang proseso. Ang pag-aaral lamang ng pagkamasalimuot ng isang wikang pantao, ang pangunahing bahagi ng paglilipat ng Kultura, ay umuubos na ng maraming taon. Ang mga pamilya ay karaniwang nangangalaga at nagtuturo ng Kultura sa mga bata tungkol sa mga gawaing pambahay sa loob ng 15 taon o hagit pa.
Sa ganitong punto lamang ang mga bata ay maaaring lumayo at makapagtatag ng kanyang sariling sambahayan. Ang mga tao ay patuloy rin na natututo sa panahon ng kanilang pamumuhay. Kung kaya ang karamihan sa mga lipunan ay gumagalang at nagpaparangal sa mga nakatatanda, na natuto sa buong panahon ng kanilang pamumuhay.
Ang tao ay hindi nag-iisa sa kanilang kakayahan na matutunan ang mga kaugalian maliban sa dami o pagkamasalimuot ng maaari nilang matutunan. Halimbawa, ang mga kaanib ng isang pangkat o grupo ng mga tsonggo ay maaaring matuto sa paggamit ng isang naiibang pinagkukunan ng pagkain o mag-uso ng ilang mga simpleng kagamitan, o mga pag-uugaling magiging dahilan ng kaibahan nila sa ibang mga pangkat ng mga tsonggo. Subalit ang ganitong natatanging mga pamamaraan ng pamumuhay ay mababa kung ihahambing sa mayamang mga kultura na kumikilala sa pagitan ng mga lipunang pantao. Dahil sa kakulangan sa pananalita, ang mga tsonggo ay lubhang limitado lamang sa anuman na maaari nilang matutunan, sa pakikipag-ugnayan sa iba, at sa paglilipat ng mga ito sa bawat salinlahi.
No comments:
Post a Comment